ellines.de Forum

Ξεκινώ το θέμα αυτό μετά από προσωπική εμπειρία που είχα κατά την οκτάχρονη παραμονή μου στη Γερμανία, αλλά και τη μετέπειτα παραμονή μου στην Ελλάδα.
Έχω διαπιστώσει λοιπόν πως υπάρχουν Έλληνες γονείς ή Έλληνες - Γερμανοί γονείς οι οποίοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους με μία μόνο γλώσσα. Στη Γερμανία τα παιδιά μαθαίνουν μόνο γερμανικά, αν δε ζουν στην Ελλάδα μαθαίνουν μόνο ελληνικά.
Αυτό είναι μεγάλο λάθος, γιατί στερούν από τα παιδιά τους κάτι πολύ σημαντικό, όπως έχουν δείξει γλωσσολογικές και παιδαγωγικές έρευνες για τα δίγλωσσα παιδιά.
Τα δίγλωσσα παιδιά, παρουσιάζουν σύμφωνα με τις έρευνες πιο αναπτυγμένη ευφυία σε σχέση με τα μονόγλωσσα παιδιά, έχουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις και μαθαίνουν πολύ πιο εύκολα άλλες ξένες γλώσσες.

Αυτό και μόνο είναι ένας λόγος για να μαθαίνει το παιδί από μικρό και τις δύο γλώσσες. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι γλώσσες είναι ένα μεγάλο προταίρημα. Όσο πιο πολλές μιλάς, τόσο πιο πολλές πιθανότητες για επαγγελματική επιτυχία έχεις.
Δυστυχώς παρατήρησα στη Γερμανία ότι πολλοί γονείς (και οι δύο Έλληνες) δεν ήθελαν το παιδί τους να μάθει ελληνικά γιατί ... ντρέπονταν. Άλλοι πάλι θεωρούσαν πως ... θα μπρεδευτεί το παιδί με τις δύο γλώσσες -πράγμα που είναι εντελώς εσφαλμένο.
Και παράδειγμα γι αυτό έχω την οκτάχρονη κόρη μου, η οποία γεννήθηκε στη Γερμανία αλλά μεγαλώνει τώρα στην Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή, η μητέρα της της μιλούσε γερμανικά κι εγώ ελληνικά. Στο σπίτι, εδώ στην Ελλάδα, όταν μιλούμε όλοι μαζί μιλούμε γερμανικά. Αν ήμαστε στη Γερμανία, η "επίσημη" γλώσσα θα ήταν Ελληνικά. Όταν πήγε στην πρώτη τάξη μαζί με την ελληνική ανάγνωση και γραφή έμαθε στο σπίτ και τη γερμανική. Τώρα είναι σε θέση να μιλάει να γράφει και να διαβάζει εξίσου καλά και στις δύο γλώσσες και μάλιστα να μεταφράζει αυτόματα. Οι επιδόσεις της στο σχολείο, στο γλωσσικό μάθημα είναι εξαιρετικές. Δεν έχει αρχίσει ακόμη μαθήματα αγγλικών, στην Ελλάδα ξεκινούν από την Γ΄τάξη, αλλά ήδη γνωρίζει αρκετά αγγλικά.

Όταν ένα παιδί γεννιέται έχει εν δυνάμει μέσα του κάποιους μηχανισμούς οι οποίοι θα του επιτρέψουν να μάθει τη μητρική του γλώσσα. Αν οι γονείς βέβαια μιλούν διαφορετικές γλώσσες, τότε και το παιδί θα έχει δύο μητρικές γλώσσες. Αυτοί οι μηχανισμοί ενεργοποιούνται ήδη από τους πρώτους μήνες της ζωής του, όπως λένε οι γλωσσολόγοι. Αν το παιδί βρεθεί σε περιβάλλον στο οποίο δε μιλίεται καμία γλώσσα, τότε δε θα μάθει ποτέ να μιλάει. Χαρακτηρισικό παράδειγμα είναι τα παιδιά - λυκόπουλα. Αυτά ήταν παιδιά που τα παράτησαν στο δάσος και μεγάλωσαν σε αγέλες λύκων. Όταν βρέθηκαν αυτά τα παιδιά και επέστρεψαν στην ανθρώπινη κοινωνία, έμαθαν μερικά βασικά πράγματα αλλά ποτέ δεν προσαρμόστηκαν εντελώς. 'Εμαθαν να μιλούν αλλά πολύ περιορισμένα. Αν λοιπόν οι μηχανισμοί της εκμάθησης της γλώσσας δεν ενεργοποιηθούν από τους πρώτους μήνες της ζωής, αδρανοποιούνται και στην περίπτωσή μας, ένα παιδί που οι γονείς του μιλάνε δύο γλώσσες, αν μιλούν μόνο τη μία, η άλλη θα αδρανοποιηθεί. Μετά θα πρέπει να τη μάθει ως ξένη γλώσσα, όχι ως μητρική.
Η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας είναι ένα ανεπανάληπτο γεγονός για τη ζωή του ανθρώπου. Είναι σαν ένα θαύμα. Ενώ τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας τα μαθαίνουμε με μίμηση και επανάληψη, στην περίπτωση της γλώσσας συμβαίνει το εξής:
Ένα παιδί π.χ. 2 χρονών που έχει ενα λεξιλόγιο 200 λέξεων μπορεί με αυτό να σχηματίσει άπειρο πλήθος προτάσεως τις οποίες <b>δεν έχει ακούσει ποτέ.</b>
Γι' αυτό και για να μη μακρυλογώ, όσοι έχετε τη δυνατότητα ως νέοι γονείς (γιατί οι παλιοί δεν ήξεραν) φροντίστε ώστε τα παιδιά σας να μεγαλώσουν δίγλωσσα.
Έχω μια ξαδέρφη στην Ελβετία, παντρεμένη με Ιταλό. Τα παιδιά τους εκεί μεγαλώνουν τρίγλωσσα.

Είναι το πιο πολύτιμο εφόδιο που μπορείτε να τους προσφέρετε για τη ζωή τους.

Jorgos ,

ich kann Dich in Deiner Auffordrung der 2-sprachigen Erziehung nur unterstützen und werde es dann bei meinen Kindern selbst anwenden (sobald diese existieren)

Die Griechen, die Du in D kennengelernt hast, gehören meist zur 2. Generation (so 30 bis 40 Jahre alt). Nehme ich mal an.
Und diesen und ihren Eltern darf man keinen Vorwurf machen, für sie hat sich weder der griechische Staat noch der deutsche Staat jemals interessiert.
Kein Vergleich mit dem heutigen Status eines privilegierten Akademikers, der zwischen D und GR pendeln kann.
Unsere Eltern (1. Generation) hatten gerade mal die 6 Jahre Volkschule hinter sich bringen dürfen, bevor es 100 % aufs Feld ging.
Nach D ausgewandert , hat sich in den Fabriken keiner dafür interessiert , ob sie gut Deutsch sprechen und sie hatten entsprechend Probleme im Alltag. In den 60-70gerJahren gab es noch die 6-Tage-Woche in den dt. Fabriken und wenig Freizeit, die man mit der Familie verbrachte. Beide Eltern arbeiteten. Zu wenig Zeit um den Kindern Deutsch und Griechisch beizubringen. Praktischerweise "entschied" man sich für Deutsch, damit die Kinder im Alltag und Schule besser zurecht kommen.
An den deutschen Schulen hat man sich auch nicht besonders für die Gastarbeiterkinder interessiert, nur wenige haben es damals aufs Gymnasium geschafft. Geschweige , dass man die Zweisprachigkeit gefördert hätte.
Nur schnell irgendeinen Schulabschluss, irgendeine Lehre und Geld verdienen.
In den binationalen Ehen (früher meist die Ehefrau Deutsche) haben die dt. Ehefrauen bei Anwesenheit des gr. Ehemannes schon immer auf die 2-sprachige Erziehung der Kinder gedrängt, ob in D oder GR. Als Hausfrau oder Mithilfe im eigenen Geschäft war das auch kein Problem.

Seit 10 Jahren wird aufgrund der massiven Integrationsprobleme (vor allem mit Türken und Russlanddeutschen) die 2-sprachige Förderung - insbesonders das Beherrschen der Muttersprache der Eltern gross geschrieben. Auch haben sich die anderen Lebensumstände geändert. Weniger Arbeit(wenn überhaupt) mehr Freizeit, mehr Gehalt, häufigerer Kontakt zur Verwandtschaft in GR, Mutterschaftsurlaub etc.

Man kann die frühkindliche Sprachförderung seiner Kinder mittlerweile mit viel Unterstützung angehen lassen.

Und sollte dies auch dringend tun, denn in dieser globalisierten Welt zählt jeder noch so kleine Wettbewerbsvorteil , um einen Arbeitsplatz zu ergattern und seinen Lebensunterhalt abzusichern.

dikio schrieb:Jorgos ,

ich kann Dich in Deiner Auffordrung der 2-sprachigen Erziehung nur unterstützen und werde es dann bei meinen Kindern selbst anwenden (sobald diese existieren)

.

Συμφωνω μαζί σου dikio, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τις παλαιότερες γενιές, τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν και τόσα που έκαναν πάλι καλά. Για να έχουν μια καλύτερη μοίρα τα παιδιά τους ξενιτεύτηκαν.
Οι σημερινές γενιές πρέπει να το προσέξουν αυτό. Από τις κυβερνήσεις και τα εκπαιδευτικά συστήματα δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά. Ό,τι γίνεται πρέπει να γίνεται μέσα στην οικογένεια, εκεί θεμελιώνονται οι βάσεις για την μελλοντική ανάπτυξη του παιδιού, γιατί αυτή είναι ο πρωταρχικός πυρήνας της κοινωνίας.
Φρόντισε λοιπόν, μια και έχεις γνώση, όταν θα αποκτήσεις παιδιά να τους παρέχεις ένα αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον και μια σωστή γλωσσική ανάπτυξη. Έχεις πολύ καλές ιδέες και δεν θα αποτύχεις.

dikio schrieb:Auch haben sich die anderen Lebensumstände geändert. Weniger Arbeit(wenn überhaupt) mehr Freizeit, mehr Gehalt, häufigerer Kontakt zur Verwandtschaft in GR, Mutterschaftsurlaub etc.

LEider wird aber der Trend den Du beschreibst demnächst wieder Rückläufig sein und die staat. Angebote wieder abnehmen womit Mann und Frau wieder stärker gefragt sein werden und es hoffentlich auch wieder schaffen.

Gehöre auch zu den "bösen Eltern", die ihre Kinder nicht zweisprachig erziehen. Sie verstehen sehr viel, können aber nicht gut griechisch reden. Hat sich bei uns einfach nicht durchgesetzt, obwohl beide Elternteile griechisch sind. Ich denke, dass hängt auch viel damit zusammen, inwieweit die Kinder außerhalb der Familie griechische Kontakte haben.
Mein Onkel hat seine Tochter zweisprachig erzogen (er sprach griechisch - seine Frau deutsch) aber da sie sonst keine griechischen Kontakte hatte und hat, fällt ihr das Reden heute auch sehr schwer.

Wir haben auch vor, unser Kind (es ist noch nicht da *grins*, erst im Dezember) zweisprachig zu erziehen. Hoffentlich klappt das. Der Vater (Grieche) und seine Familie werden dann nur griechich sprechen und ich + Familie deutsch. Leider habe ich hier in Berlin nur 2 griech.-dt. Kitas gefunden und die sind sehr weit weg. Da müsste man erstmal durch die halbe Stadt fahren. Das finde ich echt schade, zumal es hier in meinem Bezirk eine dt.-gr. Europaschule gibt. Da frage ich mich auch, wieso bieten die nicht gleichzeitig eine Kita an?? Das wäre doch nur logisch?

Bei der Schwester von meinem Freund hat das mit der zweisprachihen Erziehung zum Glück sehr gut geklappt, allerdings sind da auch beide Elternteile echte Griechen. Drückt mir mal die Daumen, das wir das hinbekommen und falls jemand aus Berlin ist und noch andere griech. Kitas kennen sollte, der möge mir unbedingt bescheid sagen Ich kenne nur die in Kreuzberg (die fällt aus, weil da leider der der türkische Anteil zuuuuuuu gross ist und unser Kind auf keinen Fall "kanakisch" reden soll, wie das hier fast schon üblich ist *grusel*) und die andere ist in Steglitz (das wäre am anderen Ende der Stadt).

Tja, ich kann mich nur anschliessen, dass es wichtig ist, seine Kinder zweisprachig zu erziehen, denn auch dies ist ein kleiner Schritt, seine Heimat Griechenland besser zu begreifen.
Als wenn man bedingt durch Sprachprobleme, fast wie ein Touri umherrennt.

Ich bin auch ein Kind einer binationalen Ehe.
Bin bis zum 3o. Lebensjahr nur mit einem KALI MERA, POS EISAI, TI KANEIS...usw nach Griechenland gereist.

Es hat mich tierisch genervt, ich fand es einfach unerträglich, mich nicht mit meinen Verwandten unterhalten zu könnnen. Ich begann, die Sprache zu lernen.
Heute kann ich fast alles verstehen und auch lesen.
Ich bin zwar grammatikalisch sicher eine Kastrophe, aber inzwischen stört mich das nicht mehr. Ich rede einfach drauf los und erlebe seitdem Griechenland viel intensiver.

Ausserdem gibt es eine Studie, die besagt, dass Kinder, die bilingual aufgewachsen sind, intelligenter sind als andere.